ابتدا باید مسکن اجاره ای جدید خانوارهای کوچک و متوسط ساخته شود. همه محلات موظفند با توجه به وضعیت عرضه و تقاضای مسکن، مسکن های جدید استیجاری را در برنامه های توسعه مسکن خود بگنجانند، مقیاس ساخت مسکن استیجاری را معقولانه تعیین کنند و ساخت و ساز مسکن استیجاری را به شیوه ای منظم انجام دهند. برای پاسخگویی بهتر به تقاضای مصرفی لیزینگ، نه تنها مقدار کل و مقیاس عرضه، بلکه نسبت ساختار مجموعه را نیز باید در نظر گرفت.
دوم، این امکان را فراهم می کند که مکان های تجاری در صورت لزوم به مسکن اجاره ای تبدیل شوند.
در حال حاضر به دلیل تعدیل مدل های کسب و کار و سایر عوامل، برخی از شهرها برخی از مسکن های تجاری را خالی کرده اند، برخی از ساختمان های تجاری بلااستفاده یا نیمه کاره هستند و برخی از پروژه های مسکونی تجاری در حال ساخت انتظار نمی رود چشم انداز بازار خوبی داشته باشند.
به ویژه، این خانه های تجاری اغلب موقعیت بهتری دارند، امکانات پشتیبانی بهتر و حمل و نقل مناسب دارند، بنابراین این خانه ها به مسکن اجاره ای تبدیل می شوند تا نیازهای مسکن استیجاری را برآورده کنند.
نه تنها می تواند عرضه موثر اجاره مسکن را افزایش دهد، بلکه از مصالح به بهترین شکل استفاده کرده و از اتلاف منابع جلوگیری می کند. برای پروژه های مسکونی تجاری که کاربری زمین با زمین مسکونی تنظیم می شود، به منظور کاهش هزینه استفاده مستاجران، قیمت آب، برق و گاز مطابق با استانداردهای ساکنین اجرا می شود. همه محلات باید با توجه به شرایط واقعی، اقدامات عملیاتی خاصی را برای تبدیل مسکن تجاری به اجاره ای مطالعه و تدوین کنند.